Ozan Bakış ve Uğurcan Acar
Firmaların büyüklük dağılımları tıpkı şehirlerin nüfus dağılımı gibi açıklaması güç olan ampirik bir düzenlilik (empirical regulatory) göstermektedir. Kelime kullanım sıklıkları ve kent büyüklükleri gibi konularda dağılımların Zipf yasasını izledikleri bilinmektedir. Bu notta Türkiye’deki firma büyüklük dağılımının genel olarak Zipf yasası ile uyumlu olduğunu gösteriyoruz. Zipf dağılımına tek istisnanın 50 çalışan sayısında gözlemlendiğini tespit ediyoruz. Bunun sebebinin 50 ve üzeri işçi çalıştırılan firmalara getirilen mali yükümlülükler olduğu düşünülebilir. Benzer bir durumun başka ülkelerde de mevcut olduğu bilinmektedir. Bu notta Türkiye firma büyüklük dağılımını Fransa ve ABD örnekleri ile kıyaslıyoruz. Türkiye dağılımında yaşanan kırılmanın benzerlerinin Fransa’da da gözlemlendiğini, öte yandan Türkiye’de firma büyüklüklerinin yoğunluğunun en küçük kategori olan 0-4 işçi kategorisi hariç ABD’nin altında kaldığını gösteriyoruz.
Herhangi bir seviyede meydana gelen bu yapay yığılmaların etkinsizliğe yol açtığı ileri sürülmektedir. Türkiye için hesaplanmış bir etkinsizlik seviyesi olmamakla birlikte diğer ülkeler için yapılan çalışmalar toplam çıktıda düşüşlere sebep olduğunu göstermektedir.
pdf. ArastirmaNotu247