Gökçe Uysal ve Yazgı Genç
Türkiye’deki işgücü piyasasının en çok araştırılan ve tartışılan konularından biri kadınların işgücüne katılım oranlarının çok düşük olmasıdır. Bu konuda yapılan araştırmalar genellikle işgücüne katılımın belirleyicilerinin anlaşılmasına yöneliktir. Bu araştırma notunda ise işgücünden çıkan kadınlara odaklanılarak kadınların işgücünde kalmaları zorlaştıran etkenler üzerine bir değerlendirme yapılacaktır. Türkiye İstatistik Kurumu tarafından açıklanan Hanehalkı İşgücü Anketi 2016 yılı verilerinin kullanıldığı bu araştırma notundaki bulgular işgücünden çıkan kadınların işgücünde kalan kadınlara kıyasla daha yaşlı, daha az eğitimli, daha çok çocuk sahibi ve daha yüksek ihtimalle evli olduğunu göstermektedir. Bu kadınların son çalıştıkları işlerin tarım ve imalat sektörlerinde ve nitelik gerektirmeyen mesleklerde olduğu da görülmektedir. Tarımdan çıkan kadınların vasıf yetersizliğinin tarım dışı sektörlere geçişe engel teşkil ettiği tahmin edilebilir. Bu bağlamda tarımdan işgücü dışına çıkan kadınların işgücüne çekilmesi açısından hayat boyu eğitime odaklanan politikalar önemli bir yer tutabilir. İmalat sektöründe ise olumsuz çalışma koşullarının kadınları zorladığı görülmektedir. Bu sektörde hem ücretler nispeten düşük hem çalışma saatleri nispeten yüksektir. Araştırmanın bulgularına göre işgücünden çıkan kadınlar ayrılma sebepleri olarak işin geçici olmasını sıklıkla dile getirmektedir. Bu doğrultuda imalat sektöründeki çalışma koşullarının düzenlenmesi kadınların işgücünde kalmalarına yardımcı olacaktır. Son olarak, kadınlar işgücü piyasasının dışına çıkmalarına neden olarak toplumsal cinsiyet rollerini de belirtmektedir. İşgücünden ayrılan her on kadından üçü ailedeki bakım hizmetlerini yüklenmek için ya da evlendiği için ayrıldığını beyan etmektedir. Toplumsal cinsiyet rollerinin daha eşitlikçi şekilde yeniden tanımlanması kadınların işgücü bağlılığını artırmak açısından da önem teşkil etmektedir.
doc. AraştırmaNotu233
pdf. AraştırmaNotu233